Eneemm Mimlendim..

Bence bir bloggerın en iyi dostu yine bir bloggerdır.. Gerçi ben henüz bir blogger sayılmam daha bunun için çook fırın ekmek yemem lazım kısaca şişmanlamam lazım bilgilerle gibi saçma ama bi o kadar da felsefik bir girişten sonra asıl konumuza devam edebiliriz :)

Sevgili arkadaşım Biricit beni mimleyerek blog hayatımdaki ilk mimimi yapmış oldu, kendisine teşekkür eder başlarım efendim..

 
İçindeki sese bir kulak  ver hele..


Anlat bizde dinleyelim..


Ya da o sesi dinler misin veya hiç tınlamaz mısın..


Ne yaparsın , ne edersin?


Hadi yazsana.

Nerden başlasam bilemedim aslında.. Daha önce de bir kaç kere belirtmiştim benim içimde yaşadığına inandığım başka bir kadın var. Çoğu zaman kontrolümden çıkıp çok alakasız yerlerde lank diye cevabı yapıştırarak ya beni mahçup eder ya da gülmekten yıkar. Genellikle suçu ona atar, "o yaptı, kontrolden çıktı" derim hatta. Bu eğer iç sesse beni o yönetiyor diyebilirim. Hani hiç bir zaman iç sesim "yapma bunu ölcen bak" demedi. Hep "yap lan hadi yap yiyosa" dedi ve ben de yaptım. Kimi zaman derin bir oh çektim kimi zaman pişmanlıktan tutuştum ama mutluyum onunla.. Mesela örnek vermem gerekse onu dinleyerek evlendiğim adamı her düşündüğümde şükrediyorum dünyanın en şanslı kadını olduğum için.. Ya da onu dinlemediğim için aşçı olamadım ve çok pişmanım gibi.. Hatta bazen çok saçmaladım bile onun yüzünden. Asla kırmak istemediğimi sandığım insanlara orta yerde sözlerimle tokadı patlattığımda benim onlar için önemli olmadığımı gördüm. Sonuçta hiç bir zaman mantık kadını olamadım ben, hayallerimi de tam olarak yaşayamadım ama kendimce hep doğru olduğuna yani iç sesimin onayladığı şeyleri yaşadığımı/yaptığımı düşünüyorum. İç sesim seni seviyorum!!

Yapmak isteyen heeerkesi mimliyorum. Tekrar teşekkürler Biricit :)

Sevgilerimle...